మదనార్ణవము A telugu boothu story

మదనార్ణవము (విజయరంగ చొక్క భూపాలుడు) రతిమంజరి చెప్పిన మూడవనాటి కధ....
మదనార్ణవము
(విజయరంగ చొక్క భూపాలుడు)
రతిమంజరి చెప్పిన మూడవనాటి కధ.

నా తొలికూటమి చిత్ర విచిత్రగతుల , చిత్రరతుల , జతను పడినది.
మానవాంగనైన నాకు కన్నె చెర బాపి భగము నెంగిలి చేసినది మానవుడు
కాదు! సమర్తలాడిన కన్నెప్రాయమున చూపరుల నోరూరించు రూప వైభవమ్ముతో
జెన్నారుచు తల్లిదండ్రుల కేకైక పుత్రికనైనందున , లోకమునందలి
రాజపుత్రికలవలె నంతః పురమున బడి మ్రగ్గుచు అసూర్యంపశ్యనుగా నుండక ,
వారలనుమతించగా, మగవానివలె ఒంటరిగా తలచినప్పుడెల్ల దూర వనులకు
విహారముగా నేగ అలవడియుంటిని.

నాకప్పటికి పదునెనిమిది సంత్సరములు. ఋఉతుమతినై మూడు దినంబులు ఇల్లు
వెడలనందున, నాలుగవనాడు స్నానానంతరం , మిక్కిలి ఉత్సాహముతో
ననుదినముకన్న ఎక్కువ దూరము పోయి అలసినదాననౌట , కొండదరినంటి
ప్రవహించుచున్న సెలయేటి యందు నగ్ననై ఇచ్చ వచ్చిన గతి నీదులాడుచు
మార్గాయాసము తీరగా నీరంబులు వెడలి యొడ్డునకు చేరి నా మేని వన్నెకు
మెరుగులు దిద్దు భానుని తరుణారుణాతపంబున నొడలు విరుచుకొనుచు నిలుచుంటిని.
నా కన్నులకేలకో ప్రకృతి పులకించిన గతి తొంటివలె కాక నెక్కుడు
మనోహరంబై గన్పట్టినది. నా అమాయక హృదయమునందనుశృతితో రూపు
ఏర్పరుపరాని మధుర భావనలు తోచినవి. ఒడలెల్ల నెందులకో
పరవసిన్పజొచ్చినది. కలలు నిండుచూపులతో మదాలసతను మందంబుగా
సింహావలోకనంగావించు నా కనుగవకు , నన్ను ఆశ్చర్యాంబుధి తేల్చు దృశ్యంబు
ఆ ముహూర్తంబున, నదే మొదటిసారి యల్లంత దూరమున గోచరించినది.

ఆడు లేడి ఒకటి ఉరుకుచు వచ్చి నదీ తీరంబున నిలువంబడి అటు నిటు చూడ
జొచ్చినది. ఒక పొద మరుగునుండి మగ లేడి కొమ్ములు తీవలనుండి చిక్కుపడకుండ
తప్పించుకొనుచూ దానిం దరియ వచ్చినది. హరిణి పారిపోవుననుకొంటిని. కాని
అటుల చేయక చిరుతవాలంబు నాడించుచూ ఆహ్వానించుచున్నటుల నిలచినది. మగ
లేడి పెదవులతో ఆడుదాని మేను తడిమికొనుచు పృష్టంబును మూర్కొనుచు, ముట్టి
గదలించుచూ, పైకి నెత్తుచూ, పాదంబు తో నేల రాయుచూ మరల మొదటిచోటునే
నుండి యొక్క యురుకున దానిమీదకు ఎగరినది. అటుల దానిమీదనుండి కొంత దూరము
పరుగెత్తుటలో పట్టుదప్పి ఆడు లేడి పారిపోయినది. మగది ఉదరంబు క్రింద
ఊచవంతినొకటి మాటిమాటికీ నిక్కించుచూ ఉండినది.

నేనంతవరకూ అమాయకముగా పెరిగినదాన. విరించి ఏ ఏ అవయవములు ఎందులకు
నిర్మించినాడో వానినుపయోగించుట ఎట్లో తెలియనిదానను. కాని అప్రయత్నముగా
నా చేయి భగోపరిభాగంబు చేరినది. అచ్చటనంతయు చెమ్మగిల్లి
తడిసియుండినది. నాకా వెనుకముందులెరుగని ఆవేశములో ఒక ఆలోచన
తోచినది. నేనాడు లేడివలెనైనచో అది ఏమి చేయునో చూతమనిపించినది.
సమీపించి దాని తాకుచూ నేలకు వంగుటయే తడవుగా ఆ మగ లేడి నా
మీదకెగరి వెన్నున ముంగానినది. నా పిరుదుల సందున ఏదియో జొరపడి వెనుకకు
పోయి గ్రుమ్ముచు, స్థానము వెదకుకొని భగము పెదవుల తాకి గ్రుచ్చుకొని
దిగజొచ్చినది. నాకు దమి హెచ్చి వెనుకకు నడుమునూపితిని. మరికొంచెమెక్కినది.
చిక్కినది జారిపోకుండా లో తొడలతో ఉంచి పట్టితిని.

నాకా సుఖమెంతకాలమో నిలవలేదు. లోననుండి జిల జిలమని తడి హెచ్చై
లేడి శిశ్నము ముడుచుకు పోయినది. అంత నది దిగి ఏమియు నెరుగనిదానివలె దాని
త్రోవ నది పోయినది.

నాకుమాత్రమేమాత్రమును తృప్తి తీరక నింక ఆ పనికే మొగము వాచితిని. మరి
యొక లేడి రాదా యని కాచుకొని యుంటిని.

నా నోము వేయి రెట్లుగ ఫలించినది. వచ్చినది నోరెరుగని జంతువు కాదు.
జవసత్వములూరుచున్న యువకుడు. వేటకై వచ్చినవాడు కాబోలు వెంట
జాగిలమున్నది. అతని జూడగానె నాకెక్కడలేని భయము కలిగినది.
దిసమొలతోనున్నాను. ఏమనుకొనునో ఏమి చేయునో ఒంటరిగా చిక్కితిని, కూక
వేటు దూరంబున నెవ్వరును లేరు. నా చీరయు రవికయు నెచ్చటనో యున్నవి.

ఏమియు దోపక అటులనే నిలుచుంటిని. అతడు సమీపించుచున్నకొలది నాకు
కంపమెక్కువయినది.

" నీవు వన కన్యకవా? "

అతని యూర్పు నా చెంపల దాకుచున్నది. ఏమియు చెప్ప నోరాడక కనులు
మూసుకొంటిని.

" ఎవరైనను నిన్ను వదలను " అనుచు నా చన్ను ఒడిచి పట్టి రెండవ చేయి నడుము
మీదుగా వైచి దగ్గరకు లాగుకొని పెదవి కొరికినాడు. నాకా చురుకులో
బాధకన్నా తీయదనమే ఎక్కువగా అనిపించినది. అతని నల్లుకొని పోవు తీవ
వలె చేతులు మెడకు పెనవైచితిని.

దేహంబు లొకటికొకటి హత్తుకుని పోయినవి. నా తొడల సందున ఏదియో నిలువుగ
ఉబుకుచు తగిలినది. ఆ స్పర్శతో కలవరమంది కౌగిలి విడిచితిని. అతడు
నవ్వుచు నిలుచున్న చోటనే కట్టు బట్ట దిగవిడచినాడు. బాకు పిడివంటిది నిగిడి
యున్నది. అది కొంచెం పైకి నిక్కుచు నన్ను పిలచుచున్నటుల తోచినది. అంతటితో నా
సిగ్గు పటాపంచలైనది.

ఒక్క గంతులో దగ్గర చేరి ఆ చిరుత రోకలిని చేతనందుకొన చాచితిని. కాని
అది ఇమడలేదు. చేత నిముడుటలో పై చర్మము వెనుకకు పోయి మంచులో తడిసిన
మందారపువ్వువంటి ద్రవ సహితమైన ఎర్రని తల చిరు పెదవులతో వెలికి
వచ్చినది. అతడిని నా చేతికంటినకొలది నా భగము మరింత
యూటలూరసాగినది.

ఈ సందర్శనోత్సవములో నేనుండి ఆతడేమి యొనర్చుచున్నదీ గమనించుట లేదు
గాని గుబ్బలు గోరులు దిగునట్లుగా పట్టుకొని పెదవి కందిపోవునట్లుగా
ముద్దిడుచూ క్రిందకు బడదోసినాడు. పాదముల వద్ద కూర్చుండి తొడలు విడదీసి
లోనికి జరిగి భగము పెదవులయంచున నాపాలిటి అమృత దండంబును తాకించి
పెదవులు చేతులతో విడదీయుచూ మెల్లగా త్రోయ మొదలిడినాడు. అతడటుల
చేయుచున్న కొలదీ మేనున పారవశ్యము కలిగి వింతపడ జొచ్చితిని.

" నాకంత రంద్రమున్నదా? బడితెవలెనున్నదే! దానినంతయు త్రోయవలెనన్న
ఎటులబట్టునో? " అనుకొనుచుండగా దాని పని అది జూచుకొనుచునే యున్నది. లోనికి
చొచ్చుకొనుచున్నకొలది ఉన్న లావు చాలక కాబోలు నింకను పెరుగుచున్నది.

ఆ వంచకుడటుల నెమ్మదిగా త్రోయువాడు అటులనే యొనరింపక నొక్క త్రోపులో
సరాసరి దానినంతయూ దూర్చినాడు. నొప్పిచే కెవ్వుమని యరచి వదిలించుకొన
జూచితిని కాని యాతడు నా చన్నుల గుత్తంబుగా పట్టుకొని యింకనేమైన రవ్వంత
మిగిలియున్నదేమో దానిని గూడ నెట్టినాడు. మా ఇరువురి శష్పమహారణ్యంబులు
నేకమైనవి.

వెనుకకు క్రమముగా లాగి ఊపుగా ముందరకు నెట్టుచున్నాడు. ఒకొక్క తాకు నాకు
బొడ్డునకు తగులుచున్నది. " నొప్పి " యని కేకలు వేయుచు గునియుచుంటినే కాని
భగమున నిరుకుకొనినదానిని వదిలించుకొనవలనని లేదు. క్రమముగా బాధ
పులకింత గా మారినది. అతని మెడకు చేతులు లంకెలు వైచి మీదకు లాగుకొని
యదిమి పట్టితిని.

అతడు " ఇప్పుడెటులున్నది. ఇంకను త్రోయనా. ఈ ఊపు చాలునా " అని నవ్వినాడు.
నేను చిరునవ్వుతో భగము పెదవులతో నాతని కామదండమును జప్పరించి లోనికి
లాగుకొంటిని. ఇంక రెట్టించిన వేగముతో గృమ్ముట ప్రారంభించినాడు. అబ్బబ్బ ఆ
పోటులయందలి కమ్మదనము ఏమందును?

అటులెంతసేపుంటిమో కొంత తడవునకాతడు నా యోనిలో జల జల గార్చి
దండంబును వెనుకకు లాగుకొనినాడు. అది తొలుతటివలె బిర్రబిగిసి యుండక
వ్రాలిన ధ్వజ స్తంభమువలె నున్నది. దాని జూడగనే నాకింకను తమి తీరక
భగము గుల గుల లాడ జొచ్చినది.

" ఇంకొక మారు " యంటిని.

అతడు " నాకు చాలును నీకు వలయుచో నిదిగో దీనిని లేపుకొని పట్టినంతవరకు
దూర్చుకొనుము " అని నా సరసను వెల్లకిలా బండుకొని తనమీదికి నన్ను
లాగుకొనినాడు. నా భగము చెమ్మ మొనకు తగులుట తోడనే యాతని శిశ్నము
మరల నిటారున గడ వలె లేచి కన్నంబు వెదకుకొని జొరబడినది. నేను,
నడుమునూపుచూ నాతనికన్న నెక్కువ తీవ్రముగా లోన బలుక అదురునటుల
రమింపజొచ్చితిని. ద్రవమూరుటచే ముందునకన్న నిప్పుడు కొంచెము వదులై లింగము
తేలికగా పోవుచున్నది. నాకా లావు చాలదు ఎటులనా యనుకొనుచుండగనే నా
పాలిటివేల్పులు వరమొసంగినటుల నాతని జాగిలము నామీదకెక్కి వెనుకనుండి
దాని మేడ్రమును దూర్చినది. అది మాత్రము లావు తక్కువా? ఈ రెండు నిమడక నా
భగము చిరిగిపోవునేమోననుకొంటిని. కాని దానికవొక లెక్కా? ఎన్ని
శిశ్నంబులైనను అవలీలగ మ్రింగ గలదు.

ఇక జమిలి రోకళ్ల పోటు తగిలినది. వెనుకను జాగిలము, ముందునాతడు.
ఎంతసేపని, ఎంత బిగుతుగానని? నా జన్మమునకెన్నటికిని యప్పటి సుఖము
మరువలేను.